خانه

خانه پدری پروین که به سه خانه مستقل از هم تفکیک شده است در محله عودلاجان کوچه باریکه علیزاده کمیلی پابرجاست،  بی هیچ تابلویی که خبر از گذران زندگی شاعری نامدار در این خانه ها بدهد.
از سه خانه که کاملاً به هم ارتباط داشته و قرینه هم ساخته شده است خانه دست راستی را تخریب کردند.  حشمت آداب که برادرش پنجاه سال پیش خانه را از پدر پروین خریداری کرده است آن قدر قصه خانه را برای بقیه تعریف کرده که دیگر چندان حوصله این کار را ندارد ؛ با این حال میگوید:« این خانه سمت راست مثل خانه ما و خانه سمت چپ هنوز هم پابرجا بود. اما با ضابطه و رابطه در سال های ۷۵ رفتند مجوز تخریب خانه را گرفتند, آقای کرباسچی که خبردارشد جلوی تخریب را گرفت اما کار از کار گذشته بود.»

کارگرهای افغانی در خانه سمت راست مشغول آجرچینی هستند و پروین اعتصامی را نمی شناسند. آقای اصلانی پیمانکار ادعا می کند که خانه در وضعیتی قرار داشت که نمی شد آن را مرمت کرد حالا قرار است با کمک شهرداری این ساختمان با عنوان «خانه زنان پروین اعتصامی ساخته شود».
این ادعا را حشمت آداب رد می کند:« نمی شود یک قسمت ساختمانی که با هم و با یک مواد اولیه ساخته شده است فرو بریزد و آن قدر خرابه شود که نشود آن را مرمت کرد و یک طرف دیگرش مثل خانه ما و خانه بغلی سرپا باشد.  شما ستون خانه ها را نگاه کنید. کارگرهای افغانی ده شبانه روز طول کشید تا ستون ها را خراب کنند. آنقدر پتک کوفتند که دیوار و سقف خانه ما هم ترک ترک شد هرچه اعتراض کردم فایده ای نداشت».

حشمت خانم با دست نشان می دهد ستون هایی را که در اثر ضرب پتک کارگرهای افغانی فرو ریخته است.  بی آنکه دلشان به حال تاریخ مملکت ما بسوزد خانم آداب دوباره مجبور شد شیروانی های سقف را تعمیر و ایزوگام کند تا شاید جلوی خراب شدن خانه های این طرفی را بگیرد آدرس خانه را به نشانی مسجد شیخ عبدالنبی می دهند.
حدود هشتاد سال قبل که عمارت به چند خانه کوچک تر تقسیم و فروخته می شود قبل از ورود به خانه، هشتی قرار داشت الهام گرفته از دوره قاجار بدون سقف.  حیاط کوچک با دیوارهای سیمانی که تازگی ها برایش ساخته اند دیوار این طرف ،سیمانی دیوار آن طرفی قدیمی و آجری گرد و غبار و کهنگی روی نمای خانه نشسته است.
 خانه ای که هنوز هم با ستون ها، ایوان کوچک، پنجره ها و کتیبه های بالای خانه نشان از ذوق و هنر معماری ایرانی دارد.  راهروها می رسند به دو اتاق و آشپزخانه و حیاطی در پشت از راه پله های قوسی شکل می رسد تا اتاق های بالایی با درها و نرده هایی که بیش از ۱۸۰ سال قدمت دارند. سقف اتاق پایین با هلال های تودرتو به مرکزی در میان ختم می شود و سقف اتاق ها بالابلند است شبیه خانه های قدیمی دیگر.
 شومینه قدیمی را حشمت خانم با دقت و بدون زدگی و خرابی مراقبت کرده است درهای چوبی و زیبای دو طرف، این سه ساختمان را به هم متصل می کرد که حالا پشت نصف اتاق را ساختمان بغلی آجرچینی کرده اند تا خانه ای تازه را بنا کنند با این بهانه که خانه در حال تخریب بود مگر می شود نصف یک اتاق خرابه باشد و نصف دیگرش مثل این سرپا باشد.»