در گستره‌ای که ارگ سلطنتی قاجاریه جای دارد، خانه‌ای ساخته‌اند که شیوه‌ی معماری آن با دیگر خانه‌های تاریخی تهران دگرگونی‌های بنیادینی دارد. این خانه از آن ناصرالدین میرزا بود و در خیابان صوراسرافیل، در پیرامون کاخ گلستان، می‌توان آن را دید.

ناصرالدین میرزا فرزند مظفرالدین شاه قاجار بود. گویا این شاهزاده چندان دلبستگی‌ به سیاست نداشت و وارون دیگر برادرانش، در پی تاج و تخت نبود، سرگرم کار خود بود و گرفتار هیاهوهای سیاسی نمی‌شد.

معماری خانه‌ی ناصرالدین میرزا

معماری به گونه‌ای است که ویژگی‌های یگانه‌ای دارد و بیشتر به خانه‌های گستره‌های کویری ایران همانند است تا خانه‌های اشرافی پایتخت. یک ویژگی آن، سقف گنبدی خانه است. دیگر ویژگی‌اش نداشتن زیرزمین است. همه‌ی خانه‌های تاریخی تهران زیرزمین دارند. زیرزمین، یکی از عناصر مهم معماری در آن دوره بود. اما معمار خانه‌ی ناصرالدین میرزا دست به نوآوری زده است و به جای ساختن زیرزمین، حوض‌خانه و اتاق‌های کم‌پهنایی که در زیرزمین برای خدمتکاران ساخته می‌شد در اشکوب همکف ساخته است. همین دگرگونی، چه بسا نشانه‌ای از شیوه‌ی نگرش نو ناصرالدین میرزا باشد.
او وارون (:برخلاف) دیگر اشراف آن روزگار، خدمتکاران خانه را در جایی دورتر و کمتر دیده شده تر (زیرزمین) جای نداده است و بخش خدمه، در پیوند با دیگر بخش‌های خانه است.