خب بهتر است کمی از عمارت های بزرگ و با شکوه بگذریم و سراغ خانه هایی برویم که هر چند در شهر ساخته شده اما به خانه های بومی و محلی شباهت زیادی دارد. مکان هایی با صفا و صمیمی که دیگر شهر و شلوغی را برایمان تداعی نمیکنند و در، پنجره، پله، و حتی رنگ دیوارهایش، پر از آرامش و حال خوب است. 

دکتر محمد منصور فلامکی، یکی از بزرگترین استادان معماری و معمارهای سرزمین ما بوده است. مردی باهوش و خلاق، که سالیان سال، سابقه تدریس در دانشگاه تهران را در کارنامه کاری خود، ثبت کرده است و جزو مهندسانی است که در زمینه شهر سازی و مرمت آثار و بناهای تاریخی، نقش بسیار مؤثری را ایفا کرده است.

این بنای زیبا و خاطره انگیز، متعلق به این استاد گرانمایه است که در دوره دوم حکومت پهلوی ساخته شده و امروز در دسته عمارت های زیبا و تاریخی قرار دارد.

 

از آنجا که هم صاحب خانه و هم معمار یکی بوده است، استاد فلامکی با خلاقیت و سلیقه بی نظیرش، و با کمک از دانش و مهارتی که در معماری داشته است، خانه خود را طراحی کرده و آن را به یکی از زیباترین مکان های دیدنی تبدیل کرده است.

امروز خانه قدیمی استاد فلامکی، تبدیل به یک مرکز پژوهشی شده که در آن اکثر همایش‌ های معماری و شهر سازی کشور برگزار می شود،

جالب است بدانید که این اثر، به طور کامل، تحت حفاظت و نظارت سازمان میراث فرهنگی است و {هر گونه دخل و تصرف یا اقدام عملیاتی که این بنا را منجر به تخریب یا تغییر هویت کند، برابر ماده ۵۵۸ تا ۵۶۹ از کتاب پنجم قانون مجازات‌های اسلامی، جرم محسوب می‌شود و فرد مجرم مشمول مجازات‌های قانونی خواهد شد} این قانون به این معنی است که مرمت و بازسازی این اثر، حتما باید با تأیید و نظارت این سازمان صورت بگیرد.

اگر گذرتان به منطقه ۷ افتاد، از خیابان عبدالکریم خیلی دور نشوید و سری هم به خانه دکتر منصور فلامکی بزنید.