او علاقه و استعداد زیادی به علمِ نجوم داشت، به همین دلیل، رصدخانه‌ ای در خانه ای که موضوع این مقاله است،  بنا کرد و با سایر رصدخانه‌ های دنیا در ارتباط بود.

 با این که در او دوران به او معاونت وزارت معارف، پیشنهاد شده بود، اما تهرانی شغل منجمی را ترجیح داد. تا اینکه بالاخره، در سال ۱۳۱۳ از طرف دولت برای تحصیل به پاریس و بروکسل رفت و در رشته نجوم ادامه تحصیل داد. او در همان سال‌ ازدواج کرد، اما صاحب فرزندی نشد. پس از اینکه تحصیلات خود را در رشته نجوم به پایان رساند، در یکی از دانشگاه‌ های بروکسل مشغول تدریس شد.

جلال الدین تهرانی، پس از بازگشت به ایران، در آن دوران، یکی از اتاق‌ ها را تبدیل به موزه کرده بود. و در این موزه، اشیای بسیار گران بها و نفیس، مثل کتب خطی، فرش‌ های اعلا، ساعت های گران قیمت و آنتیک، ‌چند سری قلمدان، وسایل ستاره‌ شناسی نگهداری میکرد.

در قسمت جنوبی حیاط هم تلسکوپی بسیار بزرگ، در حفاظی شیشه‌ ای قرار داشت. که این تلسکوپ و تمامی  ابزار و وسایلِ ستاره ‌شناسی، نشان دهنده این بود که صاحب‌خانه این خانه، علاقه شدیدی به نجوم و علم ستاره شناسی دارد. از آنجایی که جلال‌الدین تهرانی، علاقه وافری به این داشت تا میهمانان خود را به تماشای موزه بی‌نظیرش دعوت کند، با هر ورودی میهمان به منزلش، او را به تماشای دیدن این موزه، فرا می خواند.

اما همه این زیبایی ها، بعد از تخریب بنا، از بین رفتند و امروز دیگر هیچ اثری از این همه جلوه و شکوه باقی نمانده است.

او که ستاره‌شناس، ریاضی‌دان، دولتمرد، دانشمند و فقیه ایرانی دوران پهلوی بود. چندین مرتبه، وزیر و سناتور شد و در آغازِ انقلاب ایران، در سال ۱۳۵۷ به ریاست شورای سلطنت منصوب شد. اما استعفای اجباری او بعد از ملاقات با آیت الله خمینی در نوفل لوشاتو، ضربه اساسی و مهلکی به نظام پادشاهی در ایران زد.

اما پس از درگذشت او، بنا و تمام اشیاء و متعلقات این موزه، طبق وصیت تهرانی، به آستان قدس رضوی تقدیم شد. این خانه بزرگ و زیبا، در سال ۱۳۷۹ به دستور و مجوز شهرداری منطقه، شبانه تخریب می‌شود. سازمان میراث فرهنگی اما پس از مطلع شدن، سعی میکند تا جلوی تخریب را بگیرد ولی دیگر خیلی دیر شده بود.

خانه جلال الدین تهرانی، نرسیده به سه راه امین ‌حضور و در ضلع غربی خیابان ری قرار دارد. و نزدیک‌ترین ایستگاه مترو به خانه او، ایستگاه بهارستان میباشد.

ولی امروز تنها چیزی که از این بنا باقی مانده، درب ورودی این منزل است، که سر درش هنوز با آجرکاری های بسیار زیبایی تزئین شده.